W dn. 26 – 28 III trwały rekolekcje przeznaczone dla uczniów naszej szkoły. Prowadziła je siostra Teresa z zakonu albertynek.W pierwszym dniu zastanawialiśmy się nad tym, czy jesteśmy żebrakami oczekującymi na to, że „manna spadnie nam z Nieba”, czy też pielgrzymami, którzy mają wyznaczony jakiś cel w życiu. Czy nasze życie jest puste, czy też wypełnione po brzegi marzeniami, planami, oczekiwaniami, do których chcemy konsekwentnie dążyć.
Dobrym zobrazowaniem tego zagadnienia była zgnieciona puszka, która jest pusta w środku. Nic jej nie wypełnia poza powietrzem. My mamy dbać o to, żeby nasze życie było wypełnione Panem Bogiem i wartościami, które On nam daje.
Kolejnego dnia była mowa o trudnościach, na które każdy z nas napotyka. Wartość człowieka mierzy się tym, jak potrafi sobie radzić z problemami. Jeden może zaraz złamać się jak trzcina na wietrze, drugi opierać się i być mocnym. Siłę ma czerpać z Boga. Siostra Teresa zobrazowała to poprzez złamanie ołówka i powiedziała przy tym, że każdy z nas to taki właśnie ołówek. Nie jest ważne, czy długi (wysoki), czy krótki (niski), czy cienki (szczupły), czy gruby (dobrze zbudowany), czy ciemny (brunet), czy jasny (blondyn). Ważne jest to, co w środku, jakim rysikiem jesteśmy i jaką historię naszego życia piszemy.
Ostatni dzień poświęcony był szczegółowemu omówieniu myśli przewodniej tych rekolekcji: „Trzeba być dobrym jak chleb” (Św. Brat Albert/ Adam Chmielowski). Siostra zademonstrowała piękny, wypieczony chleb. Wymienialiśmy składniki tego bochenka. Okazało się, że są proste, łatwo dostępne. Każdy z nich musi jednak zaistnieć w odpowiednich proporcjach, by powstało smaczne pieczywo. Tak właśnie powinno wyglądać nasze życie: wszystkiego trochę, ale w odpowiednich proporcjach. Wszystko powinno być spojone DOBROCIĄ.
Na zakończenie rekolekcji uczestniczyliśmy we mszy św., która była odprawiona przez o. Rafała. Uczniowie także włączyli się w oprawę, czytając lekcje, modlitwę wiernych i śpiewając psalm. Na końcu dwoje uczniów z klasy VII wyraziło podziękowanie siostrze za ten rekolekcyjny czas i słowo, które skierowała do nas.
Siostra z kolei wyraziła podziękowanie za owocną współpracę naszej szkoły i Fundacji „Po pierwsze Człowiek”, dla której podopiecznych zbieraliśmy w tym roku skarpetki, ciastka i herbatę. Praktycznie spełniamy polecenie św. brata Alberta, aby być „jak chleb, który można dzielić, a wszystkim wystarcza”.
